ramadhan dan nenek

dulu masa kecik2, kitorang tinggal kat kawasan perkampungan estet getah n kelapa sawit. masa tu kawasan estet ladang getah n kelapa sawit blom di take over oleh kerajaan malaysia. still under British Plantation. skarang Golden Hope dah take over. n Golden Hope plak dah ditake over oleh Sime Darby? pls correct me if im wrong. bapak den masa tu keja ngan gomen (skarang pon dah kena take over.. haha..)


so, masa den kecik2 dolu, nenek den keja kat ladang getah. british bg rumah kongsi kat family peneroka. oleh kerana den ni cucu favret sulung, maka nenek suka bawak den dok umah dia. ada satu bulan pose nih, umo baru 5 thn. tak sekolah lg. umah kitorang dr umah nenek dalam 3 kilometer, siap kene naik bukit. satu hari ni, nenek balik dr keja ladang. singgah umah, nak amik den bermalam kat umah dia. hohooo.. den paling suka kalau nenek bawak den bemalam kat umah dia. sbb ada bnyk budak2 kat kampung nenek leh bawak den main getah, main tingting, main lompat galah, main kejar2, main nenek kebayan dan bnyk lagi... sbb kat umah sendiri, bapak tak kasi sgt kuar umah campur ngan budak2 lain.. hu......


masa zaman british plantation, pekeja ladang keje dr kol 5pagi smpi kol 2ptg saja. skarang ni tak tau la. nenek dah tak keja, dah agak tua. so hari tu, kol 2pm nenek dah tecegat kat tangga, nak ajak den tido ngan dia malam tu. mak siap2 la buh baju den dlm beg kecik. slalu nenek bwk den tumpang naik lori angkut getah, tp hari tu, kena jalan kaki. uwaaaa..

masa tu den br lima tawon, dan masa tu tawon pertama den pose. mak aih tgh2 ari jalan kaki 3 km siap naik turun bukit lagi.. den masih ingat smpi sekarang, den punya letih tak leh citer. dgn hausnya.. dgn panasnya.. nenek cuma ckp.. sabar.. dekat lg nak sampai.. kitorang pegang tangan smbil nenek crita tentang pokok getah..

"yang tu kolam air.. tempat cedok air kalau kena basuh kaki ke... itu anak pokok getah, lg 2 minggu nak kena tanam.. "

dlm pala otak den masa tu nak cepat smpi umah je supaya leh bukak pose. huuu... tak tahan dah. nasib baik nenek ade. kalu tak den minum je air kolam kat celah pokok getah tu.

smpi2 je umah.. den cepat2 mintak air minum ngan nenek.. den kata den haus, tak tahan dah. masa tu dah dekat kul 4pm. dekat 2 jam dowhhh jalan kaki.... sekali tu plak, nenek tak bagi. dia kata sayang kalau tak terus pose, lg 2 jam lebih je nak bukak pose..

uwaaaaaa.... uwaaaa... den dgn tak malunya menangis. tersedu-sedu den nangis sbb nak minum tp nenek tak kasi.. sedih nya den amsa tu. haus toksah citer.. lapar tak sgt, tp den haus ya amat. den merayu2 kat nenek nak bukak pose, tp nenek tak kasi.. lg den bengkek sbb budak2 lain kat kampung kawan sepermainan den selamba panjat pokok kelapa mawar yg rendah tu pastu minum air kelapa depan umah..

uuuu.. uuu.. dah la haus, tambah den haus sbb nangis.. nenek peluk2 den.. dia suh den baring kat peha dia.. smbil dia usap2 belakang den.. suh den sabar.. usap2 kepala den, suruh den belajar tahan haus, sbb bulan puasa ni kita kena biasakan belajar menahan diri dari kecik kata nenek.. den pejam mata, berdoa supaya cepat la azan..

"NEKKK!!! DAH AZANNNN!! CEPAT LAA..."

sabar nenek kata.. tu baru azan asar.. uuuuu...huuu.. den sambung nangis lg.. smpi la den tertidur...


************************************************


till now, comes ramadhan, i always remember the long walk through the hills, the soothing voice of my nenek.. her words of encouragement.

it taught me how to be resilience, how to survive.. n more importantly, it taught me how to find the strength u neevr thought u had....